Opis rasy kuc walijski sekcji B

Dzisiejsza notka będzie poświęcona o rasie kuca walijskiego sekcji B - trochę o jej budowie i przeznaczeniu.

Rasa ta została wytworzona przez krzyżowanie walijskiego kuca górskiego (sekcja A) z cobem walijskim (sekcja D). Ma również arabskich przodków. Pierwotnie kuc ten był używany przez farmerów do transportu i zaganiania owiec wypasanych na walijskich wzgórzach. Współczesny typ tej rasy istnieje od początku XX wieku.
Kuc walijski sekcji B charakteryzuje się: urokliwą głową, długą, łabędzią szyją, zwięzłym, mocnym grzbietem, głęboką klatką piersiową i kończynami dłuższymi od kuca górskiego. W kłębie mierzą od 122 do 137 cm i mogą mieć każde z jednolitych umaszczeń. Mają podobny charakter i łagodny temperament jak walijskie kuce górskie, ale dzięki dłuższym kończynom są bardziej przydatne do jazdy wierzchem. Mogą być dosiadane przez większe dzieci i używane w grach sprawnościowych. Mają długi wykrok, niską akcję kończyn oraz dobrze skaczą przez przeszkody.

Prawdziwy kuc walijski sekcji B, czyli nasza klacz Megi.

Maść czerwonobułana, czyli co nasz źrebak ma wspólnego z mustangiem z dzikiej doliny

W poprzednim poście wspomniałam, że opiszę maść czerwonobułaną. 

Jest to rozjaśnienie maści kasztanowatej. Koń takiej maści przypomina kasztana, lecz jednak jest od niego jaśniejszy. Sierść jest beżowo-ruda, grzywa i ogon w ciemniejszym odcieniu, podobnie jak dolne części nóg. Występuje pręgowanie kończyn i pręga grzbietowa w odcieniu rudobrązowym. Umaszczenie to najczęściej występuje u ras prymitywnych, ale może też występować u innych ras (np. u mustangów), lecz zdarza się to rzadko, dlatego tym bardziej jesteśmy zaskoczone, że nasz źrebak ją posiada.

Niedługo tak będzie wyglądała Migotka. Nie będzie jednak tak wysoka - z racji swojej rasy.

O marzeniach całkiem do spełnienia

Moja młodsza siostra jest szczęśliwą posiadaczką dwóch kucy. Od maleńkości Kornelia interesuje się zwierzętami - to jej pasja i największe hobby. Parę lat temu moja siostra nieco zawęziła swój kręg zainteresowań: jej marzeniem stało się posiadanie własnego konia. Na szczęście niektóre marzenia wcale nie są takie trudne do zrealizowania, nazywają się Megi i Migotka.

Megi, a tak naprawdę Martyna (to jej pierwsze nadane imię, wpisane w paszport) w sierpniu tego roku skończy 9 lat. Jest kucem walijskim sekcji B. To koń maści gniadej. Przyjechała do naszej stajni 10 marca, dlatego znamy ją od niedawna. W pierwszych dniach pobytu u nas była koniem bardzo przestraszonym i bała się ludzi. Obecnie można powiedzieć, że to inny koń niż ten, z którym mieliśmy styczność podczas pierwszych dni naszej znajomości.

Migotka to w zasadzie jeszcze "niemowlę", choć już sama biega i je trawę. W sobotę 30 maja skończyła dwa tygodnie. Od początku była dla nas ogromną niespodzianką, gdyż nie znaliśmy płci źrebaka, który Megi nosiła w brzuchu. Urodziła się zdrowa, jak każdy źrebak miała na początku problemu z utrzymaniem równowagi i ustaniem na własnych nogach, ale kilka minut po urodzeniu już piła mleko od swej mamy. Zaskoczeniem jest też to, że jej maść to czerwonobułana, która w tej rasie zdarza się bardzo rzadko. Kolejny post będzie traktował o "niezwykłości" tej maści. Cały blog będzie stanowił krótkie ABC - dla zupełnych amatorów i początkowych hodowców kucy.

Poniżej wstawiam zdjęcia Megi i Migotki.

Nie ma to jak wiatr we włosach :)